Περί Γενοκτονίας και αποπροσανατολισμού

Είναι απορίας άξιον πώς ένας κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης, όπως ο Ν. Φίλης, ανοίγει ένα τόσο ευαίσθητο θέμα για την Ελλάδα, για τον Ποντιακό Ελληνισμό, όπως αυτό της Γενοκτονίας. Αλλωστε, είναι ο μοναδικός που έχει αμφισβητήσει το γεγονός... εκτός από τους Τούρκους.



Παρότι γνώριζε πως η δήλωσή του θα προκαλέσει πολιτικό σάλο, εντούτοις ο υπουργός τόλμησε να μιλήσει για ένα τέτοιο θέμα. Από μια πλευρά πρέπει να του αναγνωριστεί το θάρρος της προσωπικής γνώμης. Αλλωστε, ανάλογο σάλο προκάλεσε προ ολίγων ημερών όταν χαρακτήρισε «πενταροδεκάδες» την επιβάρυνση σε χιλιάδες οικογένειες από την επιβολή ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια.

Ομοίως είχε προκαλέσει αντιδράσεις όταν προεκλογικά είχε πει: «Πόσες μακαρονάδες τρώνε οι Ελληνες για να βγάλουμε την αύξηση 10% στις δαπάνες τους;».

Ως παλιός δημοσιογράφος ο κ. Φίλης ασφαλώς και γνωρίζει ότι τέτοιες αμφιλεγόμενες δηλώσεις θα προκαλέσουν συζητήσεις και αρνητική δημοσιότητα για τον ίδιο και την κυβέρνηση. Επειδή, ωστόσο, είναι επαναλαμβανόμενη η πρόκληση από το ίδιο πρόσωπο, γεννάται το ερώτημα αν πρόκειται για εσκεμμένη ενέργεια. Αν, δηλαδή, επιλέγεται ένα «όπλο» που έχουν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν κι άλλοι υπουργοί, άλλων κυβερνήσεων.

Είναι το «όπλο» του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από τα πραγματικά προβλήματα. Με την κυβέρνηση να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο για τα ισοδύναμα που πρέπει να βρει, την αξιολόγηση να είναι στον αέρα και το Προσφυγικό να αποτελεί μόνιμη ανοικτή πληγή, ένα θέμα όπως η Γενοκτονία των Ποντίων είναι από αυτά που προκαλούν την κοινή γνώμη και αλλάζουν την ατζέντα. Ειδικά, αν δεν συμφέρει την κυβέρνηση.

Ελπίζουμε να πρόκειται απλά για ατυχείς προσωπικές απόψεις που δεν υποκρύπτουν έτερον ουδέν. Διότι τα πραγματικά προβλήματα είναι άλλα, είναι μεγάλα και δυσεπίλυτα. Δεν μπορεί κανείς να τα κρύψει κάτω από το χαλί, ούτε να τα βάλει σαν σκελετούς στην ντουλάπα.

Η κοινωνία απαιτεί λύσεις που θα οδηγήσουν τη χώρα το ταχύτερο εκτός κρίσης. Ολα τα υπόλοιπα είναι απλά για εσωτερική κατανάλωση και για πολιτικές σκιαμαχίες που δεν προσφέρουν διεξόδους.