Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

«Φόβοι» για εκδίκηση της «πλατείας»

Δύο ημερομηνίες έχουν σημειώσει με αγωνία στο ημερολόγιο οι επιτελείς του Μαξίμου και αυτές δεν έχουν να κάνουν ούτε με την πορεία της διαπραγμάτευσης, ούτε με την εκταμίευση κάποιας δόσης.



Η πρώτη είναι η επέτειος του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη και η δεύτερη στις 6 Δεκέμβρη, οπότε συμπληρώνονται επτά χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Είναι πρώτη φορά που οι πορείες μνήμης θα πραγματοποιηθούν ενώ στην κυβέρνηση βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα έχει και την ευθύνη της επίβλεψης της ομαλής ολοκλήρωσής τους, ή ακόμη και της διαχείρισης μιας έκτακτης κατάστασης.

Στην κυβέρνηση γνωρίζουν καλά ότι η κοινωνία βρίσκεται στα όρια των αντοχών της, ενώ η απογοήτευση από τη διάψευση των ελπίδων λόγω της υπογραφής και εφαρμογής ενός νέου σκληρού μνημονίου χτυπάει «κόκκινο». Στο πλαίσιο αυτό, ο φόβος ότι οποιοσδήποτε λάθος χειρισμός θα μπορούσε να βγάλει την κατάσταση εκτός ελέγχου είναι έντονος. Πολλώ δεν μάλλον όταν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, συνέδεε πάντοτε επετείους και πορείες με την «αποτίναξη του ζυγού του μνημονίου» και την «καταπάτηση των δικαιωμάτων», αγκαλιάζοντας τους αγανακτισμένους, με το βλέμμα στραμμένο αριστερά της? Αριστεράς.

Αμηχανία
Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα στελέχη του κόμματος αντιμετωπίζουν με αμηχανία την κατάσταση παραδεχόμενοι ότι «είναι διαφορετικά όταν είσαι απέξω από τον μηχανισμό της εξουσίας και άλλο όταν είσαι μέσα στα πράγματα». Κάποιοι άλλοι πάλι, κάνουν λόγο για «εκδίκηση της πλατείας» αναφερόμενοι στο? αγωνιστικό παρελθόν της Κουμουνδούρου, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ εν μέσω αντιπολιτευτικού ενθουσιασμού, παράβλεπε το γεγονός ότι διαδήλωνε δίπλα σε πολιτικές ομάδες και πρόσωπα με τα οποία δεν υπήρχε ουδεμία ιδεολογική ή άλλη «συγγένεια», πέραν της αντιμνημονιακής ρητορικής.

Τι έλεγαν τότε...
Για του λόγου το αληθές, αρκεί μία μικρή «υπενθύμιση» των όσων έλεγαν στον ΣΥΡΙΖΑ, πριν από ακριβώς ένα χρόνο με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου. Τότε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έβαζε στο στόχαστρό του τα μέτρα ασφαλείας που είχαν ληφθεί όπως το κλείσιμο ορισμένων κεντρικών σταθμών του Μετρό, κάτι που συμβαίνει σχεδόν σε όλες τις πορείες. Κάνοντας λόγο για «κλίμα τρομοκρατίας, καταστολή της κυβέρνησης, αλλά και μεθοδευμένη προσπάθεια, για να μην κατέβει κόσμος και να διαδηλώσει» αποφαινόταν ότι «η απάντηση των εργαζομένων και της νεολαίας ήταν αποστομωτική», στέλνοντας μήνυμα «ανατροπής».

Σε ανάλογο μήκος κύματος ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατούσε στις εκδηλώσεις μνήμης για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, ένα μήνα αργότερα, περιγράφοντας τα θλιβερά επεισόδια του Δεκέμβρη του 2008 ως «εξέγερση της νεολαίας απέναντι σε όλους όσοι συντρίβουν τα οράματα και τις διεκδικήσεις της νέας γενιάς», ενώ καλούσε τους πολίτες μετά από «έξι χρόνια μνημονίου να σπάσουν το κλίμα φόβου και απαγορεύσεων που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση». Έσπευδε μάλιστα να βάλει στο «κάδρο» και την υπόθεση του απεργού πείνας Ν. Ρωμανού, προκειμένου να καταδείξει ότι στο «στόχαστρο είναι η ίδια η δημοκρατία».

Τα αδιέξοδα της πολιτικής
Νοέμβριος 2015 και η κατάσταση δεν θυμίζει με τίποτα τα όσα συνέβαιναν τότε. Η ανάληψη της εξουσίας από τη ΣΥΡΙΖΑ και μαζί με αυτή, της ευθύνης διακυβέρνησης, κατέδειξαν με τον πλέον δραματικό τρόπο τα αδιέξοδα της πολιτικής που ακολουθούσε ως αντιπολίτευση η Κουμουνδούρου.

Οι πρώτες μεγάλες απεργίες, κινητοποιήσεις, πορείες και συλλαλητήρια, βρίσκονται ήδη σε τροχιά υλοποίησης, καθώς η εφαρμοζόμενη πολιτική με όρους μνημονίου βάζει καθημερινά την κυβέρνηση στο στόχαστρο ολοένα και περισσότερων μερίδων πολιτών. Αν και σε αυτά προστεθούν και οι αστοχίες υπουργών, όπως εκείνη του Ν. Φίλη, που «πυροδοτούν» νέο γύρο αντιδράσεων, στην κυριολεξία... από το πουθενά, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το Μαξίμου βρίσκεται παγιδευμένο σε ένα δυσεπίλυτο γρίφο. Να ισορροπήσει με επιτυχία ανάμεσα στη λαϊκή οργή - άλλοτε δικαιολογημένη και άλλοτε «ενισχυμένη» από στοιχεία εθνικισμού και λαϊκισμού που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ εξέθρεψε τα προηγούμενα χρόνια με τη στάση του- και στην «προάσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας» για τα οποία επί χρόνια έδωσε αγώνες η Αριστερά.

Σε ομηρεία
Η αδυναμία έγκαιρης και αποτελεσματικής διαχείρισης της πρόσφατης επίθεσης εναντίον του Γ. Κουμουτσάκου, μπροστά από το Κοινοβούλιο, είναι ίσως ενδεικτική της ομηρείας στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση. Η αποτυχία της αστυνομίας να προστατεύσει τον βουλευτή και εν συνεχεία να συλλάβει άμεσα τους δράστες -παρότι οι κάμερες είχαν καταγράψει τα πρόσωπα των Χρυσαυγιτών που πρωτοστάτησαν στις αθλιότητες- αλλά και η αμήχανη αντίδραση του Μαξίμου, που στην προσπάθεια να αντιμετωπίσει επικοινωνιακά το πρόβλημα επικέντρωσε κυρίως στην αντιπαράθεση με τη ΝΔ και την ανάδειξη των δικών της πολιτικών ευθυνών και όχι σε αυτή καθεαυτή την επίθεση, απέδειξαν αυτό που όλοι φοβόντουσαν. Ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ από τη θέση του κυβερνώντος, δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από τις ιδεοληψίες του παρελθόντος, όταν κάθε μορφή βίας και αντιδημοκρατικής ενέργειας μπορούσε να «κρυφτεί» πίσω από το μανδύα της αντίδρασης στη «βία του Μνημονίου», θέση πίσω από την οποία κρύβονται επί χρόνια οι φασίστες της Χρυσής Αυγής και όχι μόνο.

ΑΝΗΣΥΧΙΑ
Οι εφιάλτες επιστρέφουν

Νέα «ρίγη» ανησυχίας στο κυβέρνηση όμως, προκαλούν και οι τελευταίες αποκαλύψεις περί επαφών στελεχών του κόμματος με ποινικούς κρατούμενους εμπλεκόμενους και σε υποθέσεις τρομοκρατίας, αναδεικνύοντας μια προβληματική κατάσταση, η οποία, παρότι έρχεται τώρα στο φως της δημοσιότητας, φαίνεται ότι ταλαιπωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ, από την πρώτη κιόλας μέρα ανάληψης της διακυβέρνησης τον περασμένο Γενάρη. Η ουσία του προβλήματος δεν είναι άλλη από το πόσο ικανή είναι η κυβέρνηση, να θέσει τα όρια μεταξύ της δημοκρατικής έκφρασης της λαϊκής δυσαρέσκειας και της επιβολής της τάξης και συνακόλουθα πόσο αποτελεσματική είναι στον έλεγχο της αστυνομίας.

Ο Αλ. Τσίπρας με την επιλογή του Γ. Πανούση στη θέση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη είχε προσπαθήσει από τότε να λάβει αποστάσεις από ακραίες θέσεις που εκφράζονταν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που εμφανίστηκε να στηρίζει την επιλογή αυτή, προστατεύοντας τον κ. Πανούση από επιθέσεις που δεχόταν εκ των έσω.

Επισκεπτόμενος μάλιστα το υπουργείο είχε επιχειρήσει να ξεκαθαρίσει και τις «αρμοδιότητες» λέγοντας ότι «το μεγάλο ζητούμενο για κάθε δημοκρατική χώρα είναι μια Αστυνομία που θα είναι απολύτως αξιόμαχη, θα λειτουργεί αποτελεσματικά και ταυτόχρονα θα τηρεί κατά γράμμα αυτά που προβλέπουν το Σύνταγμα και οι νόμοι».

Οι προσπάθειες του πρωθυπουργού όμως, όπως φαίνεται έπεσαν στο κενό, και οι εφιάλτες του παρελθόντος επιστρέφουν. Όπως σχολιάζουν μάλιστα ορισμένοι με αρκετή δόση κυνισμού «ο ΣΥΡΙΖΑ έσπειρε ανέμους και τώρα θερίζει θύελλες». Το επόμενο διάστημα θα δείξει αν όντως έχουν δίκιο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
website counter
friend finderplentyoffish.com