Η επανάληψη της ιστορίας μόνο ως... τραγωδία

Κασέτες, κοριοί, περίεργες υποκλοπές συνομιλιών, μηνύσεις, συνωμοσιολογία, σκανδαλολογία, πολιτική σύγκρουση άνευ προηγουμένου.



Αυτό είναι το σκηνικό που έχει στηθεί τις τελευταίες ημέρες, ένα σκηνικό που σκιάζεται από τους φόβους για τρομοκρατικά χτυπήματα ή από τις απειλές φυλακισμένων για «λεηλασία» και εμπρησμό της Αθήνας.

Αν δεν γνώριζε κάποιος ότι ζούμε στο 2015, κάλλιστα θα πίστευε ότι η χώρα κινείται εκεί γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Οταν τα πολιτικά πάθη ήταν ιδιαίτερα οξυμμένα, όταν οι τηλεφωνικές υποκλοπές ήταν στην πρώτη γραμμή, όταν οι τρομοκράτες «αλώνιζαν» και σενάρια για πράκτορες έκαναν θραύση. Ισως τότε τα περιθώρια για τέτοιες ιστορίες να ήταν περισσότερα, όμως σήμερα, 25 χρόνια μετά, η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία και όχι ως φάρσα.

Με την οικονομία να μην μπορεί να αντέξει για πολύ ακόμη και με τους πολίτες να βρίσκονται σε διαρκή κατάθλιψη, το μόνο που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα είναι η επανάληψη φαινομένων απαξίωσης της χώρας. Και η υπόθεση Πανούση, με τα όσα συνδέονται μ’ αυτήν, δεν προσφέρει τίποτε περισσότερο από αποπροσανατολισμό από το πραγματικό πρόβλημα της οικονομίας, πάνω στο οποίο πρέπει να σκύψουν όλες οι υγιείς δυνάμεις.

Τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν την είσοδο της χώρας στην ύφεση, ως αποτέλεσμα των capital controls και της γενικότερης αναταραχής στην οικονομία, δείχνουν ότι ο δρόμος προς την έξοδο από την κρίση θα είναι μακρύς και στρωμένος με αγκάθια. Ο προϋπολογισμός παρουσιάζει υστέρηση στα έσοδα άνω των 2 δισ. ευρώ, η ανεργία δεν μειώνεται, τα ασφαλιστικά ταμεία καταρρέουν. Χιλιάδες συνταξιούχοι περιμένουν για χρόνια να πάρουν σύνταξη, οι ληξιπρόθεσμες ασφαλιστικές εισφορές αγγίζουν τα 30 δισ. ευρώ, ενώ νέο κύμα πολιτών που θα αδυνατεί να πληρώσει το παραμικρό, θα έρθει μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Και την ίδια ώρα, οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές έχουν τελματώσει. Ακόμη κι αν κλείσει συμφωνία τις επόμενες ώρες, ένας νέος γύρος παζαριών θα ξεκινήσει για το δεύτερο πακέτο προαπαιτούμενων.

Είναι ασφαλώς ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό τοπίο, αφενός να υπάρχουν στοιχεία οικονομικής κατάρρευσης και αφετέρου να στήνεται ένα σκηνικό πολιτικής σύγκρουσης με απρόβλεπτες διαστάσεις. Αυτή η ρευστότητα σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, και μάλιστα μόλις δύο μήνες μετά τις εκλογές, δημιουργεί μια «αρρωστημένη» κατάσταση, η οποία θα πρέπει να προκαλεί φόβο για την επόμενη ημέρα. Διότι αν έγιναν τόσα δραματικά το καλοκαίρι προκειμένου να αποφύγουμε μια εθνική τραγωδία, πώς είναι δυνατόν το ίδιο το πολιτικό σύστημα να ξαναφέρνει από το παράθυρο τους φόβους για ένα χειρότερο μέλλον;

Σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία, και τουλάχιστον μέχρι το τέλος του έτους, πρέπει όλες οι υγιείς πολιτικές δυνάμεις να συμβάλουν στην επαναφορά της ηρεμίας στην οικονομία. Αν όχι, η χρονιά που θα μπει σε περίπου 40 ημέρες από σήμερα θα είναι η χειρότερη απ’ όλες τις προηγούμενες.