ΣΕΒ προς υπ. Ανάπτυξης: Δεν μπορούμε να ρίξουμε τις τιμές

Δεν μπορούμε να ρίξουμε τις τιμές των προϊόντων λένε οι βιομήχανοι ρητά και κατηγορηματικά προβάλλοντας ως επιχειρήματα την αύξηση της φορολογίας, το χαμηλό επίπεδο των υποδομών, το διπλασιασμό του κόστους δανεισμού κλπ.



Ο ΣΕΒ με υπόμνημά του στο υπουργείο Ανάπτυξης απαριθμεί τους επιβαρυντικούς παράγοντες που εμποδίζουν τις επιχειρήσεις να μειώσουν τις τιμές, όταν την ίδια στιγμή μισθωτοί και συνταξιούχοι αλλά κι εργαζόμενοι των εταιριών – μελών του Συνδέσμου έχουν υποστεί μειώσεις μισθών κι άλλοι έχουν απολυθεί.

Ο ΣΕΒ αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Ο παραγωγικός κλάδος -- πέραν της μείωσης της ζήτησης -- έχει επιβαρυνθεί

σημαντικά την τελευταία περίοδο, και αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης. Οι

σημαντικότερες από τις πολλαπλές επιβαρύνσεις που έχει υποστεί ο κλάδος είναι:

_ Μεγάλη αύξηση του κόστους ενέργειας, λόγω της αύξησης των τιμολογίων στο

ηλεκτρικό ρεύμα (2008), της επιβολής Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο ρεύμα

(2010), του διπλασιασμού του ΕΦΚ στο μαζούτ (2011) και της επιβολής ΕΦΚ

στο φυσικό αέριο(2011).

_ Σημαντική αύξηση του κόστους Α' υλών, οι περισσότερες από τις οποίες είναι

εισαγόμενες

_ Το χαμηλό επίπεδο των βασικών υποδομών, (όπως π.χ. των υποδομών

φόρτωσης στο λιμάνι του Βόλου). Σε ορισμένες περιπτώσεις, το επίπεδο αυτό

έχει υποβαθμιστεί περαιτέρω λόγω αστοχιών

_ Το πολύ υψηλό κόστος των μεταφορών, το οποίο μόλις πρόσφατα έχει μειωθεί

_ Η αύξηση των χρηματοοικονομικών επιβαρύνσεων όπως:

• Διπλασιασμός κόστους δανεισμού το τελευταίο έτος

Χειροτέρευση όρων πληρωμής για τα εισαγόμενα υλικά (π.χ. υλικά

συσκευασίας) που συνιστούν σημαντική αύξηση κόστους

• Σημαντική αύξηση φόρων

• Μεγάλη καθυστέρηση επιστροφής του ΦΠΑ

-Η διατήρηση πολλών ρυθμιστικών και διοικητικών εμποδίων, με ένα επιπλέον

κρυφό κόστος προερχόμενο από την πλημμελή λειτουργία του κρατικού

μηχανισμού».

Και καταλήγει ο ΣΕΒ: «Είναι φανερό ότι οι παραπάνω παράγοντες επιβαρύνουν το κόστος και δεν επιτρέπουν τη μείωση των τιμών. Επιπλέον, και σε αυτό το πλαίσιο, η συμπίεση του εργατικού κόστους δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα μείωσης των τιμών.

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι οι ενεργοβόρες βιομηχανίες, όπου το κόστος

ενέργειας αποτελεί το 40-50% του κόστους παραγωγής. Για να αντισταθμιστεί η

αύξηση του κόστους ενέργειας κατά 20%, που έχει επιβληθεί, απαιτείται να μειωθεί το εργατικό κόστος κατά 80%.

Συνεπώς, οι καθοριστικοί παράγοντες για την μείωση των τιμών των παραγομένων προϊόντων εξακολουθούν να είναι: η μείωση των φόρων, η άρση των ρυθμιστικών και διοικητικών εμποδίων, και η βελτίωση της αποτελεσματικότητας της λειτουργίας του κράτους».