«Τα τέσσερα προβλήματα που ταλαιπωρούν την Ελλάδα»

Με την έλευση του 2014 η Ελλάδα ανέλαβε την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με μία υπόσχεση από την κυβέρνηση να βγάλει τη χώρα από την ύφεση που την κλυδωνίζει εδώ και έξι χρόνια, να ισορροπήσει τον προϋπολογισμό και να δώσει ένα τέλος στην οικονομική κρίση που ταρακούνησε το ευρώ, αναφέρει σε άρθρο της η εφημερίδα Ουάσινγκτον Ποστ.




Η εφημερίδα παραθέτει τη δήλωση του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά ο οποίος στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, τόνισε: «Το 2014 η Ελλάδα θα επιστρέψει στις αγορές και αρχίσει να γίνεται ξανά μία κανονική χώρα. Έπειτα από έξι ατέρμονα, επίπονα χρόνια το 2014 θα προαναγγείλει την προοπτική της ανάπτυξης. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι έχουμε αποφύγει τα χειρότερα».

Ωστόσο, διερωτάται: Όντως έχουν (αποφευχθεί τα χειρότερα);

Με τα περισσότερα από 240 δισ. ευρώ των δανείων να έχουν ήδη καταβληθεί, η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει ένα μη βιώσιμο υψηλό δημόσιο χρέος, αντιμετωπίζει την απειλή μίας εκ νέου πολιτικής αποσταθεροποίησης, έχει περισσότερους από 1 στους 4 ανέργους και σταθερά διολισθαίνει σε συνθήκες φτώχειας.

Και στη συνέχεια παρουσιάζει τα τέσσερα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.

1. Ανεργοι και ανασφάλιστοι πολίτες

Η οικονομική δίνη της Ελλάδας έχει «καταπιεί» σχεδόν το 1/4 της οικονομίας και περίπου ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας. Από το 7,2% που ήταν προ της κρίσης, το 2008, η ανεργία εκτοξεύτηκε στο 27% το τρίτο τρίμηνο του 2013, δίνοντας στη χώρα τη χειρότερη θέση στην κατάταξη μεταξύ των 34 αναπτυσσόμενων οικονομιών, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.

Επίσης, περισσότεροι από 70% των ανέργων βρίσκονται χωρίς δουλειά για πάνω από τρία χρόνια, ζώντας ως επί το πλείστον από φιλανθρωπίες, καθώς έχουν χάσει το μηνιαίο επίδομα και την ασφάλεια υγείας.

2. Η γραφειοκρατία του κουρέα

Οι φιλομνημονιακές κυβερνήσεις προσπαθούν να σταθεροποιήσουν την εργασία περικόπτοντας το κατώτατο μισθό και «τσεκουρώνοντας» τα εργασιακά δικαιώματα και τους κανόνες προστασίας των αγορών, με την απελευθέρωση από τις άδειες για φορτηγά μέχρι αυτές για τα συνοικιακά αρτοποιεία.

Αλλά τα νούμερα της ανεργίας συνεχίζουν να χειροτερεύουν και οι επικριτές υποστηρίζουν ότι το σύστημα παραμένει κολλημένο στην γραφειοκρατία. Η εφημερίδα αναφέρει ως παράδειγμα έναν άνεργος κουρέας, που προσπαθεί να ανοίξει το δικό του κομμωτήριο εδώ και τρία χρόνια στην Κέρκυρα, με τους κανόνες ωστόσο όσον αφορά το δίπλωμα κομμωτικής που απέκτησε από ένα ιδιωτικό κολέγιο, να παραμένουν ασαφείς

3. Πολιτική αστάθεια

Η Ελλάδα κυβερνάται από την τρίτη φιλομνημονιακή κυβέρνηση μέσα σε δύο χρόνια, καθώς τα αντιδημοφιλή μέτρα λιτότητας έχουν εκδιώξει τη λαϊκή συμπαράσταση στα κόμματα. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ηγείται της παρούσας κυβέρνησης συνασπισμού και έχει δει την πλειοψηφία του στη Βουλή των 300 μέσα σε 18 μήνες να μειώνεται από τους 179 βουλευτές στους 153.

Προσφάτως, ήρθε πίσω στις δημοσκοπήσεις από το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ που θέλει ριζοσπαστική επαναδιαπραγμάτευση ή ακόμη και διάσπαση των μνημονιακών όρων, υποστηρίζοντας ότι το μνημόνιο έχει αποτύχει να οδηγήσει στην ανάκαμψη και έχει επιφέρει κοινωνική καταστροφή.

Παράλληλα, η λαϊκή «συμπάθεια» προς την ακροδεξιά Χρυσή Αυγή παραμένη ισχυρή, τοποθετώντας τη στη δημοσκοπική τρίτη θέση με 9%, παρά το γεγονός ότι ο γενικός γραμματέας της και ηγετικά στελέχη της έχουν προφυλακιστεί κατηγορούμενοι για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης.

4. Το τεράστιο χρέος

Παρά τα όλα άσχημα νέα, λίγοι αμφισβητούν ότι η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας βελτιώνεται αργά αργά, με τις σπατάλες να βρίσκονται υπό έλεγχο και με τον υπέρογκο δημόσιο τομέα να έχει συρρικνωθεί.

Υπάρχουν κάποια καλά νέα ακόμη: η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα πάνω από την κατηγορία «σκουπίδια».

Παρόλα αυτά, ακόμη η αδύναμη οικονομία επιβαρύνεται από ένα εθνικό χρέος που φτάνει το 176% του ΑΕΠ φέτος, καθιστώντας απαραίτητη για την Αθήνα μία νέα ελάφρυνση χρέους από τους δανειστές της. Ο Σαμαράς θέλει να το αποφύγει να ζητήσει επιπλέον δάνεια για να καλύψει τα κενά στον προϋπολογισμό το 2014 και ελπίζει να επιστρέψει η χώρα στις αγορές ομολόγων, έπειτα από τέσσερα χρόνια απουσίας.