Για κλάματα η ανταγωνιστικότητα

Η μεγάλη μείωση του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών της χώρας κατά το α' 10μηνο του 2012, στα -4 δισ. ευρώ από -16 δισ. την ίδια περίοδο το 2011 και από -11% του ΑΕΠ το 2009 σε -3% αντίστοιχα φέτος, έδωσε το έναυσμα για πανηγυρισμούς στις οικονομικές αρχές με τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης να αναμένονται μέσα στο 2013 και την ανάπτυξη να επιστρέφει οριστικά το 2014.




Πεποίθηση που στήριζε και η σημαντική μείωση του δημοσίου ελλείμματος σαν ποσοστό στο ΑΕΠ από -15,6% το 2009 σε -7% το 2012. Παρά τη συρρίκνωση των δίδυμων ελλειμμάτων της χώρας και τη συμπίεση των μισθών η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης απέτυχε, ωστόσο, να βελτιώσει ουσιαστικά την ανταγωνιστικότητα. Σύμφωνα με τελευταία στοιχεία της Ε.Ε., το 3μηνο που έληγε τον Απρίλιο του 2012 η ελληνική ανταγωνιστικότητα ήταν 4% έως 5% χειρότερη από τα επίπεδα του 2005, αντίθετα με αυτήν της ευρωζώνης που ήταν 3% έως 7% βελτιωμένη! Κι αυτό συνέβη παρότι με όρους μοναδιαίου κόστους εργασίας βελτιώθηκε περισσότερο (10%) απ' ό,τι στην Ε.Ε. (3%).

Σημείωση: Αύξηση του δείκτη πάνω από 100 υποδηλώνει ανάλογη μείωση της ανταγωνιστικότητας και αντιστρόφως μείωσή του ισοδυναμεί με βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Ετσι, βλέπουμε πως παρά τη φαινομενική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στην Ελλάδα με όρους κόστους εργασίας, σε όρους τιμών καταναλωτή και εξαγωγών δεν υπήρξε καμία βελτίωση αλλά επιδείνωση, αντίθετα με ό,τι συνέβη στην Ε.Ε. Στην Ελλάδα η μείωση του μισθολογικού κόστους δεν περνά στις τιμές.