«New deal» για το ελληνικό χρέος ζητά ο διεθνής Τύπος

Aναγκαίο είναι ένα «new deal» για το ελληνικό χρέος, καθώς με τα σημερινά δεδομένα δεν είναι βιώσιμο και στραγγαλίζει την όποια αναπτυξιακή προοπτική της χώρας:






Αυτό αναφέρεται σε πληθώρα δημοσιευμάτων, κυρίως στον αγγλο-σαξονικό τύπο, στον απόηχο της έκθεσης-φωτιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, εντείνοντας την πίεση προς το Βερολίνο να αλλάξει ρότα: «Το ελληνικό πρόγραμμα δεν λειτουργεί», είναι ο τίτλος άρθρου στην ηλεκτρονική έκδοση των New York Times.

«Η χώρα είναι βυθισμένη σε ύφεση και η κυβέρνηση έχει επωμιστεί ένα μεγάλο και μη βιώσιμο χρέος. Ελάχιστοι αξιωματούχοι διατίθενται να παραδεχθούν δημοσίως την πραγματικότητα αυτή, αφού αυτό θα αποτελούσε αναγνώριση ότι έσφαλαν και θα τους υποχρέωνε να αλλάξουν προσέγγιση…Στο πλαίσιο αυτό, η ανταρσία της Βραζιλίας που απείχε από την ψηφοφορία στο ΔΝΤ για την εκταμίευση της δόσης των 1,7 δισ. ευρώ χαρακτηρίζοντας «πλάνη» την αντίληψη ότι η Ελλάδα μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της «μπορεί να ανοίξει μια σημαντική συζήτηση, εξωθώντας την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα να επανεξετάσουν τις θέσεις τους ή τουλάχιστον να είναι πιο ειλικρινείς για τις επιπτώσεις των πολιτικών τους».

Η Wall Street Journal σε κύριο άρθρο της με τίτλο «Το ΔΝΤ και οι ζημίες από την Ελλάδα» επιρρίπτει ευθύνες στην τρόικα για τις υπεραισιόδοξες (και εκτός πραγματικότητας) παραδοχές που υιοθέτησε και κάνει λόγο για «κούρεμα» όχι μόνο των δανείων από τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, αλλά και αυτών του ΔΝΤ!

«Εάν υπάρξει νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, τα ομόλογα που κατέχουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα είναι πρώτα στην γραμμή του πυρός. Όμως και το ΔΝΤ πρέπει να έχει συμμετοχή στην διαδικασία για τον ρόλο που διαδραμάτισε στα ελληνικά δεινά», καταλήγει το άρθρο. «Η Ελλάδα χρειάζεται νέα συμφωνία για το χρέος» υποστηρίζει στο ίδιο μήκος κύματος και ο αρθρογράφος του Reuters Νιλ Ούμακ, υπογαμμίζοντας ότι η υπόσχεση για μελλοντική, ήπια ελάφρυνση του δανειακού βάρους της χώρας ως αντάλλαγμα για την τήρηση των δεσμεύσεων δεν πείθει τις αγορές, κάτι που αποτυπώνεται στην παραμονή των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων στα επίπεδα του 10%.

«Η Ελλάδα πρέπει να λάβει ταχεία και ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους άπαξ και εκπληρώσει συγκεκριμένους στόχους», με τον συγγραφέα να προτείνει την σύνδεση της μείωσης του χρέους με τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις. Για παράδειγμα, για κάθε 1 ευρώ που μπαίνει τα δημόσια ταμεία, το αρχικό κεφάλαιο του δανείου θα μπορούσε να μειώνεται κατά 20 σεντ. Ο κ. Ούμακ παραδέχεται ότι ορισμένες χώρες (βλέπε Γερμανία) θα αντιταχθούν σε αυτό που μοιάζει ως μεταβίβαση πόρων. Όπως όμως υποστηρίζει, «ένα πιο αξιόπιστο πρόγραμμα θα επέτρεπε στην Ελλάδα να αποπληρώσει ταχύτερα το εναπομείναν χρέος, αντισταθμίζοντας τις απώλειες από το «κούρεμα»..

Αδιαλλαξίας συνέχεια

Πράγματι, ο γερμανικός τύπος υποβάθμισε το θέμα (για προφανείς λόγους, με δεδομένη την εγγύτητα των εκλογών της 22ης Σεπτεμβρίου), ο δε αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Καγκελαρίου Μέρκελ, Μίχαελ Μάιστερ, προειδοποίησε τους Ευρωπαίους να προετοιμαστούν για άλλα τέσσερα χρόνια αδιαλλαξίας από το Βερολίνο. «Η γερμανική θέση είναι σαφής και κανένας από τους βασικούς της άξονες δεν θα αλλάξει μετά την ημερομηνία των εκλογών, είπε χαρακτηριστικά.