Μπαρόζο: Απαιτείται απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου

Την ανάγκη απαρέγκλιτης εφαρμογής του Μνημονίου στην Ελλάδα επανέλαβε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο, μιλώντας στην εκδήλωση Business Europe στις Βρυξέλλες. Σημείωσε για πολλοστή φορά πως εφόσον το οικονομικό πρόγραμμα που έχει συμφωνηθεί τηρηθεί κατά γράμμα, θα πετύχει.



Πριν από λίγες μέρες, ο κ. Μπαρόζο υπεραμύνθηκε του οικονομικού προγράμματος που έχει συμφωνηθεί για τη χώρα μας, χαρακτηρίζοντάς το ουσιαστικά μονόδρομο. Όπως ανέφερε, το πολιτικό ερώτημα που τίθεται είναι ποια είναι η εναλλακτική του μνημονίου. «Κάποιοι λένε ότι το πρόγραμμα στην Ελλάδα δεν είναι αποτελεσματικό. Η εναλλακτική είναι η άτακτη χρεοκοπία. Δεν ξέρουν τι λένε. Σύμφωνα με τις δικές μας εκτιμήσεις, η άτακτη χρεοκοπία θα είχε ολέθριες συνέπειες για την κοινωνία. Το πολιτικό ερώτημα είναι ποια είναι η εναλλακτική. Να ρίχνουμε χρήματα σε οικονομίες που ήδη έχουν υψηλό χρέος;» διερωτήθηκε.


Κατά τη διάρκεια συζήτησης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με θέμα «Η Ευρώπη σε κρίση, πώς να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών», κληθείς να σχολιάσει κατά πόσον η ΕΕ βάζει σε πρώτη μοίρα τις αγορές ή τους ανθρώπους, ο κ. Μπαρόζο υπεραμύνθηκε της πολιτικής που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή λέγοντας ότι το πρώτο της μέλημα είναι οι πολίτες και η κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της Ευρώπης. Επέρριψε, παράλληλα, ευθύνες σε ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες δεν εγκρίνουν προτάσεις της, όπως π.χ. ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής απέδωσε την κρίση, την οποία περνάει σήμερα η Ευρώπη, αφενός στην ανεύθυνη συμπεριφορά ορισμένων κυβερνήσεων που οδήγησαν τα κρατικά χρέη σε μη βιώσιμα επίπεδα και αφετέρου στη διαφθορά του χρηματοπιστωτικού τομέα. «Δεν είναι η Ευρώπη το πρόβλημα, η Ευρώπη μπορεί να γίνει η λύση», τόνισε ο κ. Μπαρόζο, συμπληρώνοντας ότι «η κρίση είναι αποτέλεσμα λαθών των κυβερνήσεων και της συμπεριφοράς των αγορών».

Σε ό,τι αφορά, τέλος, στη δημιουργία ενός πιο ευέλικτου τείχους προστασίας, ο πρόεδρος της Επιτροπής υπενθύμισε ότι οι αποφάσεις στην ΕΕ λαμβάνονται συλλογικά και παραδέχθηκε ότι πολλές φορές οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αποδείχθηκαν πολύ πιο αργές από τις αγορές ενώ, παράλληλα, αναγνώρισε ότι «οι χρηματοπιστωτικές αγορές επιδρούν δυσανάλογα στο σύστημα».