Το εταιρικό μάρκετινγκ «σκότωσε» την Πρωταπριλιά

Η Πρωταπριλιά πέθανε. Ή τουλάχιστον, τα παλιομοδίτικα αστεία, οι απλές φάρσες που προκαλούσαν το γέλιο, μετασχηματίστηκαν σε εταιρική στρατηγική ελεγχόμενη από στελέχη του μάρκετινγκ που κατακυρίευσαν το Διαδίκτυο με σκοπό να εντυπώσουν ακόμη εντονότερα τα ήδη γνωστά εμπορικά σήματα στη συλλογική συνείδηση.





Έτσι, ενώ η Google συνέχισε τη δεκαετή παράδοση που την θέλει να κοροϊδεύει την ίδια την παντοδυναμία της —ανακοινώνοντας ότι κλείνει το YouTube και το αντικαθιστά με μια βάση δεδομένων... οσμών— τα κλασικά «χάρτινα» μέσα ενημέρωσης αφιέρωσαν μεγάλο μέρος της έμπνευσής τους για να αποδείξουν την δύναμη που έχουν οι μηχανές στον ανθρώπινο νου.

Στη Βρετανία, όπου οι εφημερίδες λατρεύουν την αρχαία «τέχνη» του να εξαπατούν τους εύπιστους κάθε 1η Απριλίου, η Guardian πρόσφερε στους αναγνώστες της ένα ζευγάρι γυαλιά που «επαυξάνουν την πραγματικότητα» ώστε «να βλέπουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια της Guardian».

Έτσι, όταν θα κοιτάζουν ένα εστιατόριο, έναν κινηματογράφο ή ένα προϊόν, θα εμφανίζεται μπροστά τους η άποψη των κριτικών της εφημερίδας για αυτό, γράφει ο «συντάκτης» Lois P. Farlo — όνομα που προκύπτει από τον αναγραμματισμό της φράσης April Fools, δηλαδή «Πρωταπριλιά».

Στην περίπτωση που κάποιος αναγνώστης τύχει να πάρει στα χέρια του ένα αντίτυπο της δεξιάς Daily Mail, θα τεθεί σε εφαρμογή μια «τεχνολογία κατά της μισαλλοδοξίας» που θα σβήσει αυτομάτως το άρθρο γνώμης της εφημερίδας.

Η εταιρεία Google, πρωτοπόρος στο μάρκετινγκ της Πρωταπριλιάς, προσέφερε στους χρήστες της σελίδας της μια δοκιμαστική μηχανή αναζήτησης μιας νέας τεχνολογίας, του «Google Nose», μέσω της οποίας όποιος θέλει θα μπορεί να αναζητήσει μυρωδιές μέσω του Ίντερνετ!

Δεν περιορίστηκε όμως μόνο στη νέα βάση δεδομένων: στην υπηρεσία των χαρτών της πρότεινε στους χρήστες να συμμετάσχουν σε ένα κυνήγι θησαυρού ενώ στο YouTube «αποκάλυψε» ότι η υπηρεσία αυτή ήταν στην πραγματικότητα ένας κολοσσιαίος παγκόσμιος διαγωνισμός και τώρα ο
ιστότοπος θα... κλείσει και θα αναδειχθεί ο νικητής.

Τα νέα προϊόντα και οι υπηρεσίες ήταν μια ευκαιρία και για άλλες εταιρείες που ήθελαν να δείξουν την πιο «ευχάριστη» πλευρά τους. Η ιαπωνική εταιρεία τηλεπικοινωνιών KDDI έριξε σήμερα στην αγορά ένα κινητό τηλέφωνο-κρεβάτι, έτσι που να μην χρειάζεται καν να σηκωθείς από τη σιέστα σου για να απαντήσεις στην κλήση.

Ένα μπλογκ στο Twitter (ή μάλλον στο Twttr) ανακοίνωσε ότι οι χρήστες οι οποίοι επιθυμούν να χρησιμοποιούν φωνήεντα στα μηνύματά τους θα πρέπει να πληρώνουν για αυτά.

Η εταιρεία Procter & Gamble παρουσίασε επίσης ένα νέο στοματικό διάλυμα με γεύση μπέικον που χαρίζει «τσιτσιριστή αναπνοή» ενώ η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία BMW πρότεινε στους Βρετανούς που έχουν ενθουσιαστεί με την εγκυμοσύνη της πριγκίπισσας Κάθριν να αγοράσουν ένα P.R.A.M.: ένα μηχανοκίνητο καροτσάκι μωρού.

Σε πιο παραδοσιακά... ύδατα κινήθηκε η γαλλική ιστοσελίδα της εταιρείας Yahoo! που ανακοίνωσε ότι ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, για να κάνει οικονομία, θα μετακομίσει από το Μέγαρο των Ηλυσίων σε ένα από τα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού.

Καθώς η οικονομική κρίση έχει πλήξει και το Λονδίνο, η βρετανική εφημερίδα Daily Express υποστήριζε ότι η βασίλισσα Ελισάβετ αποφάσισε να νοικιάσει μερικά δωμάτια στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, ενώ η Daily Mail αποκάλυψε ότι, εμπνεόμενοι από το «ταχυδρομείο» του Χάρι Πότερ, κάποιοι εκπαιδεύουν κουκουβάγιες για να μεταφέρουν την αλληλογραφία.

Σε μια παλαιότερη, πιο αθώα εποχή γύρισε τους αναγνώστες της η εφημερίδα Times, δημοσιεύοντας ένα ρεπορτάζ για τα άρτι ανακαλυφθέντα ημερολόγια ενός αξιωματικού του 19ου αιώνα και τις γνώμες «ειδικών» που τα συνέκριναν με δύο πασίγνωστες φάρσες: τα Ημερολόγια του Χίτλερ και την ανακάλυψη των απολιθωμένων οστών του (ανύπαρκτου) «Ανθρώπου του Πιλντάουν».

Αυτή η άμεση ομολογία του «αστείου» μοιάζει με παραδοχή ήττας για ένα είδος φάρσας που παλαιότερα δεν γινόταν εύκολα αντιληπτό από τα ανυποψίαστα θύματα: το 1957, το BBC βομβαρδίστηκε από τηλεφωνήματα τηλεθεατών που ρωτούσαν απεγνωσμένα πού θα βρουν σπόρους σπαγκετόδεντρων καθώς η βρετανική τηλεόραση τους είχε διαβεβαιώσει ότι η καλλιέργεια μακαρονιών είναι εύκολη υπόθεση...

Είκοσι χρόνια αργότερα, επίδοξοι τουρίστες ζητούσαν από την εφημερίδα Guardian πληροφορίες για το πώς θα ταξιδέψουν στο νησί Σαν Σερίφ το γραφικό και... τυπογραφικό αρχιπέλαγος, που φυσικά είναι ανύπαρκτο.

Περιέργως, τα γαλλικά ταχυδρομεία ήταν αυτά που επισήμαναν τον αγώνα επιβίωσης που δίνουν τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης στη σύγχρονη, τεχνολογικά προηγμένη εποχή: σε δελτίο τύπου ανακοινώνουν ότι οι συνδρομητές εφημερίδων θα τις παραλαμβάνουν κάθε πρωί με μη επανδρωμένα τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη.