ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Αποζημίωση για δεσμευμένα ακίνητα

«Ανοίγει ο δρόμος» μέσα από αποφάσεις της Δικαιοσύνης για να μπορούν να αποζημιώνονται από το κράτος οι ιδιόκτητες ακινήτων σε εκτός σχεδίου περιοχές, εφόσον δεν μπορούν να αξιοποιήσουν την περιουσία τους και να κτίσουν, επειδή μετά την αγορά του ακινήτου τους παίρνονται μέτρα για προστασία αρχαιολογικών χώρων, του περιβάλλοντος, κ.λπ. με συνέπεια να απαγορεύεται η δόμηση και να περιορίζονται οι χρήσεις.





Το Α΄ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι πρέπει να ανατραπεί απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών που είχε δεχθεί ότι το Δημόσιο δεν υποχρεώνεται να αποζημιώσει την ιδιοκτήτρια ακινήτου σε νησί μολονότι το κράτος απαγόρευσε τη δόμηση στη συγκεκριμένη εκτός σχεδίου περιοχή 40 χρόνια μετά την αγορά του οικοπέδου, για αρχαιολογικούς λόγους. Για το Διοικητικό Εφετείο αρκούσε το γεγονός ότι το επίμαχο ακίνητο βρισκόταν εκτός οικιστικής περιοχής και συνεπώς η απαγόρευση δόμησης δεν συνιστούσε ουσιώδη περιορισμό της χρήσης του, αφού τα εκτός σχεδίου ακίνητα προορίζονται κυρίως για γεωργική, κτηνοτροφική, δασοπονική εκμετάλλευση.

Εφετείο
Αντίθετα το ΣτΕ, ακολουθώντας νομολογιακά μονοπάτια που έχει αρχίσει να χαράζει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δέχθηκε ότι το Δ. Εφετείο έσφαλε και το Δημόσιο έπρεπε να καταβάλει αποζημίωση για την απαγόρευση δόμησης.

Κι αυτό γιατί όταν αγοράστηκε το οικόπεδο ήταν οικιστικά αξιοποιήσιμο και μπορούσε να κτιστεί, αφού είχε έκταση μεγαλύτερη των 4 στρεμμάτων (είναι 8 στρέμματα) που είχε τεθεί ως όριο νόμιμης οικοδομικής εκμετάλλευσης από το 1923 και επαναλήφθηκε με νεότερη νομοθετική ρύθμιση προ 10ετίας για τα εκτός σχεδίου, ενώ δεν είχε προκύψει ζήτημα αρχαιολογικής ζώνης και προστασίας επί δεκαετίας.