Τα «μαθηματικά» του ΣΥΡΙΖΑ για τα γκάλοπ και τις έδρες

Το «χαρτί» της αυτοδυναμίας ρίχνει στο τραπέζι της πολιτικής αντιπαράθεσης ο ΣΥΡΙΖΑ, σε μία προσπάθεια, αφενός να παρακάμψει το δύσκολο -και αναπάντητο μέχρι σήμερα- ερώτημα των συνεργασιών, και αφετέρου να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του, επισείοντας τον «κίνδυνο» νέας προσφυγής στις κάλπες.




Με «όπλο» τα ευρήματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων και... όχημα τις εκτιμήσεις εκλογικού αποτελέσματος για τις πιθανές έδρες που θα συγκέντρωνε το κόμμα σε περίπτωση εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει ότι ο σχηματισμός αυτοδύναμης κυβέρνησης έχει πάψει να αποτελεί άπιαστο όνειρο.

Είναι γεγονός ότι η αξιωματική αντιπολίτευση εμφανίζει μία δυναμική σε όλες τις δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας το φθινόπωρο, καθώς δείχνουν ότι παγιώνεται το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ στις μετρήσεις. Ωστόσο, εύκολα θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι η πρωτιά στις δημοσκοπήσεις, ούτε νίκη προεξοφλεί, ούτε πολύ περισσότερο την αυτοδυναμία από την οποία η Κουμουνδούρου πανηγυρίζει στα ενημερωτικά σημειώματά της ότι «βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής».

Οι ενστάσεις
Στα «μαθηματικά της Κουμουνδούρου» βασική παράμετρο υπολογισμού, αποτελεί η αναγωγή της αδιευκρίνιστης ψήφου, με απλά λόγια της κατανομής της, ανάλογα με τα ποσοστά των κομμάτων, κάτι που προφανώς ευνοεί εκείνον που προηγείται. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι η μέθοδος αυτή ακολουθείται από πολλές εταιρείες δημοσκοπήσεων, ωστόσο -και με δεδομένο ότι στα τελευταία γκάλοπ το ποσοστό των αναποφάσιστων φθάνει ακόμη και το 20%- προβάλλει εύλογο το ερώτημα, πόσο ασφαλής είναι μία τέτοια διαδικασία, προκειμένου να αναφερθεί κανείς με βεβαιότητα στο ποσοστό που μπορεί να λάβει το κόμμα, ή πολύ περισσότερο στην αυτοδυναμία. Ακόμη και με αυτούς τους πλέον «ευνοϊκούς» υπολογισμούς, το ποσοστό που εκτιμά η Κουμουνδούρου ότι μπορεί να λάβει κυμαίνεται από 30% έως 33,2%, οι δε έδρες από 136 έως 142, που δίνουν «δυνατότητα», άλλα όχι βεβαιότητα αυτοδυναμίας.

Αστάθμητη παράμετρος
Μία ακόμη βασική αλλά ταυτόχρονα αστάθμητη παράμετρος στους υπολογισμούς, είναι το ποσοστό των κομμάτων που δεν θα εισέλθουν στη Βουλή. Με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, όσο μεγαλύτερο είναι αυτό το ποσοστό, τόσο μικρότερα ποσοστά απαιτούνται για την αυτοδυναμία. Ενδεικτικά μπορεί να αναφερθεί ότι αν το ποσοστό αυτό κυμανθεί στα επίπεδα των προηγούμενων εκλογών -ήτοι πέριξ του 6%- τότε απαιτείται ένα ποσοστό της τάξης του 38% για αυτοδυναμία. Τα πράγματα βέβαια δυσκολεύουν, αν το ποσοστό των εκτός Βουλής κομμάτων περιοριστεί δραστικά. Στις δημοσκοπήσεις πάντως που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ τα ποσοστά των εκτός Βουλής κομμάτων κυμαίνονται από 8,9% έως 13,9%, δηλαδή είναι ιδιαιτέρως αυξημένα.

Επιχείρημα
Ένα ακόμη επιχείρημα της Κουμουνδούρου για τις δυνατότητες ενίσχυσης του εκλογικού της ποσοστού, αποτελεί το ότι οι μετρήσεις έγιναν σε μη προεκλογική περίοδο και κατά συνέπεια «τα πολιτικά ερωτήματα είναι λιγότερο πιεστικά προς τους πολίτες». Η χρονική συγκυρία έχει τη σημασία της και σχεδόν πάντα πριν από τις εκλογές παρατηρείται μεγαλύτερη συσπείρωση των ψηφοφόρων. Αυτό όμως ισχύει και για τον... αντίπαλο και σε κάθε περίπτωση καθοριστικό ρόλο θα παίξει, το ποια διλήμματα και πόσο επιτακτικά θα τεθούν, από κάθε μία από τις δύο πλευρές.

Βέβαια, αν λάβει κανείς σοβαρά τα πολιτικά «παραδείγματα» του παρελθόντος -τα οποία στελέχη της Κουμουνδούρου έχουν υπενθυμίσει κατά καιρούς- στις ευρωεκλογές της άνοιξης του 2009 το ΠΑΣΟΚ επικράτησε της ΝΔ με 4,3 μονάδες, ενώ στις εκλογές που ακολούθησαν τον Οκτώβριο, η διαφορά εκτοξεύθηκε στις 10,5 μονάδες.

Γι' αυτό μάλιστα και στον ΣΥΡΙΖΑ εξετάζουν την πιθανότητα του εκλογικού αιφνιδιασμού από τον πρωθυπουργό, «για να μετριαστεί η ήττα». Κάποιοι πάντως σπεύδουν να υπενθυμίσουν ότι «η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται»...