Τ. Μαντέλης: Πήρα 200 χιλ. ευρώ από τη Siemens

Ο Τάσος Μαντέλης παραδέχτηκε κατά την κατάθεσή του στην εξεταστική επιτροπή για τη Siemens, ότι ο γερμανικός όμιλος του είχε δώσει 200 χιλ. ευρώ για την προεκλογική του εκστρατεία. «Ολα και για όλους στο φως, όπως είχαμε πει από την αρχή, χωρίς καμία διάκριση και εξαίρεση», σχολίασαν κύκλοι του Μεγάρου Μαξίμου.


Προηγήθηκε η κατάθεση του επιχειρηματία και κουμπάρου του, Γιώργου Τσουγκράνη, ο οποίος ανέφερε πως ο πρώην υπουργός του είχε πει ότι το ποσό που κατατέθηκε σε λογαριασμό στη Γενεύη προερχόταν από χορηγία της γερμανικής εταιρείας.

Ο Γιώργος Τσουγκράνης παραδέχθηκε ότι ο ίδιος ο Τάσος Μαντέλης του είχε ζητήσει το 1998 να ανοίξει λογαριασμό στο όνομά του προκειμένου, σε αυτόν να κατατίθενται χορηγίες των φίλων τού πρώην υπουργού για την προεκλογική του εκστρατεία. Πράγματι, στις 2 Νοεμβρίου 1998 και στις 8 Φεβρουαρίου 2000 κατατέθηκαν από άγνωστη πηγή 200. 000 και 250.000 μάρκα αντιστοίχως.

Όμως, σύμφωνα με τον μάρτυρα, τα χρήματα δεν πήγαν στην προεκλογική εκστρατεία του Τάσου Μαντέλη, αλλά δόθηκαν στα παιδιά του, ενώ ένα τμήμα, ύψους 163.800 ευρώ μεταφέρθηκε λίγους μήνες αφ' ότου ξέσπασε το σκάνδαλο της Siemens σε λογαριασμό της Alpha Bank στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τη δικογραφία, τα χρήματα προέρχονταν από το στέλεχος της Siemens, υπεύθυνο για τα "μαύρα ταμεία", Ηλία Γεωργίου.

Να σημειωθεί ότι ο Γιώργος Τσουγκράνης ποτέ δεν κλήθηκε από τον ανακριτή να καταθέσει για την υπόθεση Siemens.

Από τη μεριά του, ο Τάσος Μαντέλης κάλεσε τα μέλη της επιτροπής να ψάξουν "ποιος είναι ο ανώνυμος πληροφοριοδότης που έδωσε σε δύο δημοσιογράφους την πληροφορία ότι στους λογαριασμούς μου μπήκαν 10 εκατ. μάρκα, ώστε να ξεπλύνουν τη μίζα στην πλάτη μου".

Τότε ο κ. Μαντέλης με ανακοινώσεις και άρθρα του δήλωνε βροντερά πώς είναι αθώος. Σύμφωνα με ανακοίνωσή του στις 27/05/2008 δήλωνε:

«Προσωπικά ουδεμία σχέση ή ανάμιξη είχα με τις δραστηριότητες της Siemens και ιδιαίτερα τις παράνομες, που αποκαλύφθηκαν πρόσφατα», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο πρώην υπουργός του ΠαΣοΚ, Τάσος Μαντέλης προσθέτοντας ότι είναι στη διάθεση του εισαγγελέα που διενεργεί τη σχετική εξέταση για οποιαδήποτε εξήγηση.

Επίσης, τότε ανέφερε ότι ενέκρινε την προγραμματική σύμβαση που είχε συνάψει ο ΟΤΕ με τη Ζίμενς με βάση το φάκελο και στοιχεία που τέθηκαν υπόψιν του, από τα οποία, όπως υποστηρίζει, προέκυπτε ότι είχαν διασφαλιστεί τα συμφέροντα του ΟΤΕ.

Σύμφωνα με το πόθεν έσχες του Τάσου Μαντέλη ο πρώην υπουργός που έπαιρνε μίζες από τη Siemens αλλά μέχρι και χτες δήλωνε σε όλους τους τόνους ότι είναι αθώος, φαίνεται πως έχει δεκάδες ακίνητα σε Αθήνα και Κεφαλλονιά. Σύμφωνα με αυτή τη δήλωση ο κ. Μαντέλης φαίνεται να έχει περί τα 16 ακίνητα, σπίτια και οικόπεδα στην Αθήνα και 9 ακίνητα στην Κεφαλλονιά. Σύνολο 25 ακίνητα στην Ελλάδα, αριθμός τεράστιος, ο οποίος πλέον δικαιολογείται απόλυτα.

Η υποκριτική στάση του Τάσου Μαντέλη τον ακολουθούσε σε όλο του τον πολιτικό βίο, καθώς το 2003 σε άρθρο του στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, τασσόταν υπέρ της δήλωσης για τις χρηματιστηριακές και οικονομικές δραστηριότητες των πολιτικών και μάλιστα ζητούσε επιτακτικά ότι αυτές οι δηλώσεις θα πρέπει να δίνονται στη δημοσιότητα για να τις ελέγχει ο κάθε πολίτης.

Παρακάτω είναι το άρθρο του κ. Μαντέλη το 2003 περί διαφάνειας

“Δεν θεωρώ προσβλητική την υποβολή δήλωσης για τις χρηματιστηριακές ή οικονομικές δραστηριότητες. Αντίθετα πιστεύω πως όποιος έτυχε της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού είναι υποχρεωμένος ανά πάσα στιγμή να λογοδοτεί προς αυτόν. Απλά δεν θεωρώ αρκετή την υποβολή αυτής της δήλωσης. Χρειάζεται να υπάρχει και δημοσιοποίηση της. Για να γνωρίζει ο πολίτης ότι στη μεγάλη... του πλειοψηφία ο πολιτικός κόσμος της χώρας είναι ακέραιος.

Δεν μου αρκεί το ότι μία αρμόδια κατά τα άλλα επιτροπή θα εξετάσει την δήλωση μου. Θέλω την εξέταση αυτή να μπορεί να την κάνει οποιοσδήποτε πολίτης το επιθυμεί. . Η σχέση εμπιστοσύνης εντολέα-πολίτη προς εντολοδόχο-πολιτικό, που αποτελεί το υπόβαθρο της δημοκρατικής λειτουργίας δεν θεμελιώνεται μέσω επιτροπών. Ο πολίτης πρέπει ο ίδιος να γνωρίζει, ο ίδιος να κρίνει, ο ίδιος να επιλέγει.

Όλοι μιλάμε για διαφάνεια. Ζητάμε τη διαφάνεια. Ορκιζόμαστε στο όνομα της διαφάνειας. Όμως η διαφάνεια μόνο με ένα μέτρο εξασφαλίζεται. Τη δημοσιότητα. Παντού, σε όλο τον κόσμο, ο αγώνας ενάντια στη διαφθορά είναι ταυτισμένος με τον αγώνα για δημοσιότητα. Πόσες παρανομίες, ανηθικότητες και αναξιοπρέπειες θα είχαν αποφευχθεί αν ο δράστης τους γνώριζε ότι θα αποκαλυφθούν στα μάτια της οικογένειας του, των γειτόνων του, των συνανθρώπων του.

Η δήλωση που θα υποβάλλω είναι απόρρητη. Όπως απόρρητη είναι και η δήλωση του «πόθεν έσχες». Όπως απόρρητη είναι κάθε τραπεζική ή χρηματιστηριακή συναλλαγή. Όμως διαφάνεια και οικονομικά απόρρητα είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Και το κυριότερο, είναι δύο αντίθετα πράγματα. Η διαφάνεια προϋποθέτει δημοσιότητα, τα οικονομικά απόρρητα προϋποθέτουν μυστικότητα.

Τα κάθε λογής οικονομικά απόρρητα, χρηματιστηριακό, φορολογικό, τραπεζικό, είναι μία επινόηση της σύγχρονης οικονομικής πραγματικότητας.. Για τα απόρρητα αυτά δεν έγινε κανένας κοινωνικός αγώνας. Σε καμία χάρτα ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν περιελήφθησαν ποτέ. Κανένα συνδικάτο δεν απέργησε γι’ αυτά και κανένα πολιτικό κόμμα δεν τα προέβαλε στην ιδεολογική του προμετωπίδα. Ενώ τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, τα οικονομικά απόρρητα φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού.

Ακόμη και ο αρχικός λόγος της καθιέρωσης τους, από το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, ανάγεται στην ηθελημένη έλλειψη διαφάνειας. Για παράδειγμα, το τραπεζικό απόρρητο προήλθε από τη τακτική των ελβετικών τραπεζών που συνέλεγαν καταθέσεις από όλο τον κόσμο και από οποιαδήποτε αιτία. Το χρηματιστηριακό απόρρητο καθιερώθηκε για να πολλαπλασιασθούν οι χρηματιστηριακές συναλλαγές με την είσοδο κεφαλαίων που δεν μπορούσαν να διατεθούν αλλού.

Για κάποιους μπορεί αυτά να έχουν τη δικαιολογία τους και συνειδητά να θεσπίζονται. Ως μία αναγκαιότητα της οικονομικής ζωής μπορεί να μην ανατρέπονται ή να μη πρέπει να ανατραπούν. Όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά για όσους εκλέγονται για να υπηρετούν το γενικό συμφέρον όλων των πολιτών. Ο πολιτικός, ανεξάρτητα αν είναι υπουργός, βουλευτής, νομάρχης ή δήμαρχος, αν ανήκει στο ένα ή στο άλλο κόμμα, αν πιστεύει στη μία ή στην άλλη ιδεολογία, πρέπει να κατανοήσει ότι δεν μπορεί χωρίς κόστος να κρατά για τον εαυτό του και τη διαφάνεια και τα οικονομικά απόρρητα. Πρέπει να επιλέξει ένα από τα δύο.

Προσωπικά πιστεύω ότι το δημόσιο συμφέρον της διαφάνειας των οικονομικών δραστηριοτήτων ενός πολιτικού είναι υπέρτερο του δικαιώματος των οικονομικών απορρήτων του. Αυτό πρέπει να επιλέξει.

Είναι ευκαιρία για μία τομή, που ανυψώνει τη σχέση με τον πολίτη. Κατάργηση των οικονομικών απορρήτων για όλους τους εκλεγόμενους σε όλα τα επίπεδα με τη ψήφο του ελληνικού λαού. Οι φορολογικές τους δηλώσεις και η περιουσιακή τους κατάσταση να είναι στη διάθεση του κάθε ενδιαφερόμενου, συνοδευόμενες από τις ρητές υπεύθυνες διαβεβαιώσεις τους. Ότι δεν έχουν άλλα εισοδήματα και άλλα περιουσιακά στοιχεία εκτός από αυτά που δηλώνουν. Ότι δεν έχουν άλλους τραπεζικούς λογαριασμούς, εκτός από αυτούς που δηλώνουν. Και ότι δεν έχουν καμία off-shore εταιρεία.

Έτσι, απλά και κατανοητά. Για να μπορούν να υλοποιηθούν, να ελεγχθούν και να έχουν τις πολιτικές τους συνέπειες. Το κυριότερο δε για να μπορεί ο πολίτης να κρίνει τους εντολοδόχους του.