Τι πρέπει να εύχεται ο Τσίπρας αν βγει νικητής

Όταν οι δύο πρώην πανίσχυροι κομματικοί πυλώνες της μεταπολίτευσης, με την ψυχή στο στόμα, πέρασαν τον κάβο των εκλογών του Ιουνίου του 2012, αυταπατούνταν ότι θα κυριαρχήσουν για χρόνια.



Το ισχυρότερο όπλο δεν ήταν βεβαίως δικό τους. Επρόκειτο για τον βασικό ανταγωνιστή τους, τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ήταν μία περιθωριακή παράταξη. Δεν ήταν καν ενιαίο κόμμα. Ο ραχοκοκαλιά του, που ήταν οι αριστεροί ψηφοφόροι, αποτελούσαν μικρή μειοψηφία στο εκλογικό σώμα. Οι θέσεις του για την Ευρώπη τρόμαζαν τον μεσαίο χώρο.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Άλλωστε, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ήταν δύο κατάκοπα και φθαρμένα κόμματα. Έτσι εξάλλου εκτινάχθηκε ο πιο «φρέσκος» Τσίπρας, με τον ΣΥΡΙΖΑ στην πλάτη του. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κουβαλούσαν φορτία παλαιοκομματικών νοοτροπιών και στελεχών. Γι' αυτό το DNA τους ήταν πελατειακό και αντιμεταρρυθμιστικό. Έτσι, σταδιακά, εφθάρησαν ακόμη περισσότερο. Η δική τους αρνητική εικόνα επισκιάζει τον «φόβο του ΣΥΡΙΖΑ». Άλλωστε, ο Τσίπρας εύστοχα απάλυνε τον φόβο αυτό κινούμενος προς τον μεσαίο χώρο, που χάνει πανηγυρικά η ΝΔ. Επίσης ο Τσίπρας κερδίζει τη μάχη του μη χείρον, έστω κι αν δεν προκαλεί εμπιστοσύνη.

Τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, όπως αναλύω στο βιβλίο μου «ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ», ο Τσίπρας ευχόταν να τις χάσει. Άλλοτε καθησυχάζοντας και άλλοτε προκαλώντας ανησυχία, ανέβασε τα ποσοστά του στα όρια μιας αξιοπρεπούς ήττας. Επρόκειτο για την πιο σοφή του κίνηση. Διότι γνώριζε πως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν παντελώς ανέτοιμος να κυβερνήσει. Εάν κέρδιζε εκλογικά, θα καταστρεφόταν πολιτικά. Τώρα όμως, τι θα πρέπει να εύχεται ο Τσίπρας; Πάνω απ' όλα, πρέπει να εύχεται να μην κερδίσει αυτοδύναμα! Ενώ, εάν συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να προσεύχεται να βρεθούν «εξωτερικοί σύμμαχοι».

Εφόσον κερδίσει ο Τσίπρας τις εκλογές, το μεγαλύτερο εμπόδιό του για να κυβερνήσει συνετά και αποτελεσματικά θα είναι τμήμα του κόμματός του. Δογματικοί και κρατιστές θα είναι οι πιο τοξικοί αντίπαλοι μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Προσφάτως, ο Τσίπρας μίλησε πεντακάθαρα για την ανάγκη διαμόρφωσης πολιτικών συμμαχιών, δηλαδή της προσέλκυσης και άλλων πολιτικών δυνάμεων, εφόσον κληθεί να κυβερνήσει. Είναι αυτές οι δυνάμεις, συν τα πιο συνετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που θα τον «προστατεύσουν» από μερίδα του κόμματός του. Επίσης, θα διευρύνουν την απήχησή του στην κοινωνία και στο ζωτικό μεσαίο χώρο, που τώρα κερδίζει συγκυριακά.

Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης δεν θέλει πλέον αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξαιρείται από τον κανόνα αυτό. Αν πάρει αυτοδυναμία θα την κερδίσει «κατά λάθος», χωρίς αυτή να αποτελεί την πρόθεση του εκλογικού σώματος.

Πολλοί από τους ψηφοφόρους του, εάν ερωτηθούν μετά τις εκλογές, θα προτρέψουν τον Τσίπρα να μην κυβερνήσει μόνο με το κόμμα του. Άλλωστε, μπορεί ο «φόβος του Τσίπρα» να έχει εξανεμιστεί, όμως σέρνεται (και όχι αδίκως) η ανησυχία με εστία τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ως γνωστόν, οι Κινέζοι προειδοποιούν: «Πρόσεξε τι θα ευχηθείς». Έχουν δίκιο. Ο Τσίπρας πρέπει να γνωρίζει, ότι όσο πιο ευρεία θα είναι η νίκη του, τόσο πιο μεγάλοι θα είναι οι κίνδυνοι για τον ίδιο και το κόμμα του.